De voorbereidingen:
Al maanden zat het in mijn systeem… Voorbereiden voor de Vriezz survivaltrip naar Slovenië. Wat neem ik mee? Wat gaan we precies doen? Word het zwaar of juist super makkelijk? Van alles schiet door mijn hoofd. Vind ik het spannend? Ja blijkbaar wel…
Niet spannend omdat ik zelf naar onbekend terrein ga, dit vind ik juist alleen maar leuk. Het was juist omdat er 11 mensen met John en mij mee zouden gaan. Nader te noemen: Garik, Linda, Henk Jan, Rick, Jacob, Peter, Eric, Bob, Martijn, Danny en Kees. Aan mij werd gevraagd om alvast een appgroep en een mail lijst samen te stellen zodat alle deelnemers van de juiste informatie zouden worden voorzien. Gelukkig breien we tot nu toe met hulp van anderen overal wel een punt aan en zo kwam de informatievoorziening op gang. Er werd gevraagd, er werd gemaild en gebruik gemaakt van de app groep voor informatie. Natuurlijk maakte de nodige foto’s en onzin het allemaal wat grappiger en smeuïger. Iedereen was klaar voor de reis “into the great outdoors”…
Van hostel naar groen:
Zondag 15 April kwam iedereen aan in Brezice, een klein plaatsje nabij Zagreb. Hier was een hostel voor ons geregeld door onze hoofdinstructeur Toni. We sliepen in 7 persoons kamers en het was daarom ineens weer even alsof ik terug was in mijn dienst tijd. Er stonden allemaal rugzakken en uitrusting stukken in de kamer, hier en daar een toevallige fles whiskey. We gingen massaal bij de bar een biertje doen, kennis maken met elkaar en daarna lekker uit eten met de hele crew. De toon werd even flink gezet en na een supergezellige avond, een gear check door Kees van www.Survivalgear.nl en een goede nacht slapen was het eindelijk zover..
It geht oan, Ajde Boc, wake up motherf*%#ers, Its Bazo time!
Groene dagen:
De komende 5 dagen zijn we in het groen. Niet allemaal even groen qua ervaring maar wel groen als “in de natuur”. En wat voor natuur! Alles begint weer te groeien en bloeien, het heeft veel geregend en daarom kletteren alle stroompjes en watervalletjes vrolijk door het gebied waar wij ons begeven. Het weer is top dus onze week kan niet mooier beginnen. We starten onze reis aan de mooie rivier Krka, nog 1 laatste gearcheck en dan gaan we. We lopen in zuidelijke richting van de weg af om er de eerste 5 dagen niet meer op terug te komen. Ik ben eindelijk thuis.. in mijn 2e huis.. Ik ben BUUT’N…
Natuurlijk ga ik niet alles vertellen wat we gedaan en meegemaakt hebben deze dag, dit kan een selectie van deze lezers zelf gaan meemaken in de editie van april 2019. We hebben een leuke afstand afgelegd en kregen ondertussen instructie en tips van Nejc, de assistent instructeur van Toni. We hebben samen kamp gemaakt, net voor het flink ging regenen en kwamen er al gauw achter dat we wel heel veel eten mee hadden genomen. Nejc keek met grote ogen.. WTF are you guys doing.. All this food?? It’s insane.. This is no survival.. This is a damn picknick! Ergens was achteraf toch een beetje onduidelijkheid over het voedingsbeleid van beide nationaliteiten :D
Een les voor de volgende keer in 2019. Een balans in beide. De paklijsten zullen hier op aangepast gaan worden.
In de eerste nacht hadden de reizigers het flink te verduren in hun basic onderkomentjes. Het regende gigantisch hard en we zaten midden in een forse onweersbui. Eigenlijk is iedereen deze nacht wonderbaarlijk droog gebleven behalve Toni… Toni slaapt namelijk gewoon op de kale grond met een bivakzak, slaapzak en een lekkende tarp. Het grappige is dat hij gewoon blijft liggen en zeiknat met een verzopen slaapzak de volgende ochtend vrolijk begint met de verdere cursus.
Zijn wijsheid: Als je nat bent kan je er al niets meer aan doen. Droger word het namelijk niet. Je kan het beste stil blijven liggen zolang je enigszins warm bent. Niet gaan draaien want dan word het vervelend… :D
De vuursalamanders kropen deze ochtend overal over de grond op zoek naar eten en partners voor het komende seizoen. Overal groeide en bloeide de eetbare planten uit de grond. Verder kwamen we overal sporen tegen van ree, hert, zwijn, vos, wolf en bruine beer. Super interessant en een genot om zo bij stil te staan.
De komende dagen zijn we allemaal wat meer op rantsoen gegaan en hebben we ook de meer “survival way” van de PARASS gevolgd. Dit was voor minder ervaren mensen toch best pittig. Flink lopen zonder paden, berg op berg af. Om beurten met een buddy wacht houden in de nacht omdat er beren en wolven zitten, minder eten dan anders, lichte tijdsdruk enzovoorts. Al met al een hele ervaring voor de beginnende outdoor liefhebber maar ook zeker voor de meer geroutineerde outdoor mensen. We kregen lessen in het maken van vuur, filteren van water, kamp logistiek en nog vele andere interessante onderwerpen die ik wederom niet ga verklappen. Geloof me.. Het is een echte outdoor/bushcraft/survival week op een unieke locatie, zoals nog niet eerder gedaan is.
Exfiltratie tijd:
Op donderdag zijn we de wildernis uitgelopen richting de Krka rivier. Dit was een flinke wandeling met veel dalen en stijgen door ruig terrein. Hier gingen toch wel meerdere mensen op stuk. Het was flink warm en de luchtvochtigheid nog aardig hoog. We hebben het allemaal volgehouden waarvoor mijn diepe respect naar degene die zich nu aangesproken voelen..
Fu$&*ng Civilians zou Toni zeggen.. Ik zeg gewoon.. Petje af!
Wij zijn namelijk geen paramilitaire doorgewinterde ex commando’s maar man wat hebben wij als groep een (persoonlijke) grenzen verlegd. Het mooie van dit soort weken is dat je een band krijgt met degene die met jou in hetzelfde schuitje zitten. Van instructeur tot klant, van oude bekende tot “big chief” John.. Iedereen krijgt een connectie met de rest van het team. Uiteindelijk liepen we samen in de zon door de prachtige weidelandschappen naar de oever van de Krka om vervolgens per kano naar onze laatste “groene” slaapplaats van deze week te peddelen. Zo gaaf om per duo met bepakking deze vrij stevig stromende rivier met een open kano te bevaren. Uiteindelijk vonden we een mooi plekje om de laatste nacht door te brengen en hier hebben we kamp gemaakt op de noordelijke oever. Er was even dikke paniek want de deksel van De Ketel was zoek... De ketel van Savotta die al de hele week serieus goede dienst gedaan had voor ons allemaal. Een zwartgeblakerd vertieft keteltje met karakter. Gelukkig is de deksel aan het eind weer boven water gekomen en na deze prachtige warme nacht hebben we op de vrijdag ochtend laten zien wat we in de afgelopen week geleerd hadden. Toni was uiteindelijk tevreden over de behaalde resultaten en zo gingen we langzaam weer naar de kano’s. Ik bemerkte al een knoop in mijn maag.. De laatste kilometers tot aan de bewoonde wereld.. Straks moeten we weer terug. Terug naar de gekte en drukte van alle dag. Terug naar een algemene stroming, visie en instelling die ik niet deel en zeker niet ambieer..
“Laat mij maar hier buiten” flitst het door mijn hoofd.. "Laat mij maar in de wildernis om mensen te laten zien hoe het echte leven werkt.." Als ze mijn vrouw en hond hier maar wel heen brengen… :D
En ik weet zeker dat meerdere mensen dit soort gedacht hebben gehad.. (Hoe weet je dat dan??)
Omdat ik het kon zien aan de enthousiaste smoeltjes van de deelnemers die deze week voor het eerst een andere wereld hebben beleefd. Een wereld die bestaat uit hard werken, zorgen voor beschutting, vuur, water en samenwerking..
Of je nou Armeen, Sloveen of Nederlander bent.. Het is allemaal van ondergeschikt belang in de echte wereld. We are family now.
Een bijzonder eind:
Na de kanotocht terug gingen we eerst naar de hostel om op te frissen en om te kleden. Hierna werden we nog bij Toni verwacht op zijn wijngaard in de heuvels van Brezice.. Hier genieten we van een bijzonder mooie avond, heerlijk eten en een overweldigende ondergaande zon. Deze reis zit voor altijd diep in mijn geheugen gegrift en ik kan niet wachten tot volgend jaar. Helaas dan niet met dezelfde crew maar deze mannen en vrouw zal ik zeker nog vaker opzoeken en ontmoeten!
John, Garik, Linda, Henk-Jan, Rick, Jacob, Peter, Eric, Bob, Martijn, Danny en Kees Dank jullie allemaal voor jullie vriendschap, inzet en humor. Het was EPIC.
Speciale dank gaat uit naar de Sloveense instructeurs: Toni, Nejc en Agi van http://www.parass.si/
Ga je volgend jaar met me mee? Hou de VRIEZZ site in de gaten voor meer informatie.
Groetjes Mike en Taiga,
Tikaani Outdoor
.jpg)
